Stilte. Het kabbelen van de golfjes tegen de romp neemt langzaam af. Alleen nog het gekrijs van de zeemeeuwen. En zelfs dat valt hier mee. Alsof de meeuwen weten dat ze toch wel gehoord worden. Of juist niet. Ze gedragen zich en doen zich tegoed aan wat het driesterren-restaurant voor watervogels wordt genoemd: een droogvallende wadplaat met verse levende diertjes. Ja, de een zijn brood de ander zijn ...
Jaren schrijf je aan je boek. Nee, ik heb geen tijd voor social media. Als ik schrijf dan schrijf ik aan mijn boek. Al mijn creativiteit gebruik ik daarvoor. Daarom was ik de afgelopen jaren ook vrij onzichtbaar op socials. En toen was het af. En dan? Dan begint er een nieuw traject wat voor mij als beginnende schrijver totaal onbekend was.
'Dit is wat ze doen. Het is intimidatie, verder niet.' In het Kiev-complot ervaren Floris en Henriëtte wat de machthebbers doen wanneer je ze dwarsboomt. Je krijgt een inval in de huis en doorzoekingen door 'agenten in burger', je krijgt bizarre aanklachten tegen je die daarna behandelt worden door een corrupte rechter, er gebeuren rare ongelukken.
Ik bevind mij in een wachtkamer. Hoeveel uren van ons leven brengen we door in wachtkamers? En dan heb ik het nog niet eens over de onzichtbare wachtkamers: het wachten op een uitslag, een beoordeling .... Ik kan er talloze opnoemen, maar laat dat aan de lezer. Een groot deel van ons leven wachten we. Het ene wachten is draaglijker dan het andere, het ene korter dan het andere ....
Zomaar een verjaardagscadeau voor een vriend of een collega in vredestijd. In Oekraïne vind je de echte mannencadeaus in de jachtwinkel. Geweren in alle soorten en maten met lasergeleide systemen en infraroodkijkers. Maar ook picknickmanden met kristallen glazen om tijdens de jacht een wodka-toast uit te brengen. En natuurlijk kleding. Jachtkleding mag geen geluid maken als je beweegt.
De dolfijn zwom met hen mee, de haven uit. Hij, of was het een zij, leek hun zeilboot geadopteerd te hebben. Het was de proefvaart van hun nieuwe boot. Henriëtte voelde zich schuldig naar al die mensen die met hun kinderen naar de haven waren gekomen om naar het dier te kijken. Een van de weinige uitjes die nog toegestaan waren.
De maanden dat we gescheiden leefden fietsten we veel alleen. Ik door de bollenvelden op mijn racefiets en hij rond Kiev op de mountainbike.
Het was nog te vroeg en ik had geen idee waar het allemaal naar toe ging. Na de eerste gedwongen scheiding door de lockdowns en gesloten grenzen begonnen we opnieuw met ons leven samen in Kiev. Als je de juiste connecties had dan kon er van alles, ondanks de lockdown. Restaurants en clubs waren open, soms via de achteringang. Er waren jachtpartijen. Het was vooral een mannenparadijs met veel toys for boys.
Regelmatig wordt mij gevraagd waarom ik ben gaan schrijven. Ik wil iets vertellen over wat ik heb gezien. Ik ben in situaties en plaatsen geweest die mij een ander inzicht gaven dan het gangbare op actuele zaken waarover veel wordt geschreven en gepraat. Meer dan eens bekruipt mij een gevoel van de mensen moesten eens weten...
Wat een heerlijke moederdag! Zonovergoten. Ik werd verrast door mijn dochter, man en vriendje met een heerlijk ochtendje varen op de Kralingse Plas. Een andere dochter zit met haar vriendje helaas ver weg op de Oceaan bij Bermuda en moest ons kalme sloeptochtje missen. Hopelijk wordt hun overtocht straks net zo rustig.