Je schrijft een boek en dan?
Marieke Waterlander • 31 juli 2025

Jaren schrijf je aan je boek. Nee, ik heb geen tijd voor social media. Als ik schrijf dan schrijf ik aan mijn boek. Al mijn creativiteit gebruik ik daarvoor. Daarom was ik de afgelopen jaren ook vrij onzichtbaar op socials. En toen was het af. En dan? Dan begint er een nieuw traject wat voor mij als beginnende schrijver totaal onbekend was.

Een groot gebouw met veel ramen staat midden in een stadsstraat.

Het traject bestaat vooral uit wachten. Mijn agent Dorine Holman benadert verschillende uitgevers en die nemen hun tijd om te beslissen. Eerst is daar de selecterende redacteur. Als die het goed vindt dan volgt een pitch in de redactie. En als iedereen overtuigd is dan volgt groen licht en kan het traject bij de uitgever van start. Maar zover ben ik nog niet. Ik hang nog in de wacht, wachtend op het oordeel van de redacteuren. Past het boek in ons portfolio? Is het niet te dik? (Ja, het is best dik, want Oekraïne is een ingewikkeld land en er is veel gebeurd.) Is het goed geschreven? (Ja, want ik had een hele strenge editor, Inge van der Krabben, die niet rustte voordat het echt goed was.)

Een straat met veel gebouwen en bomen

En wat doe ik intussen? Ik werk aan mijn merk, op advies van mijn agent. Ik schrijf blogs en posts. Ik moet zichtbaar worden op socials. Dus als je wilt helpen, deel mijn berichten! Ik begin alvast aan mijn volgende boek. Ook een over zeer actueel onderwerp. Dat alles speelt zich af in mijn werkkamer, achter mijn computer, waar ik schrijf, zoom en post. En verder geniet ik van de Hollandse zomer. BBQ met huisgenoten op het strand, damesdag van de golfweek, tot nu toe hoef ik niet weg. Nederland is prachtig in de zomer.

door Marieke Waterlander 24 juli 2025
'Dit is wat ze doen. Het is intimidatie, verder niet.' In het Kiev-complot ervaren Floris en Henriëtte wat de machthebbers doen wanneer je ze dwarsboomt. Je krijgt een inval in de huis en doorzoekingen door 'agenten in burger', je krijgt bizarre aanklachten tegen je die daarna behandelt worden door een corrupte rechter, er gebeuren rare ongelukken.
door Marieke Waterlander 11 juli 2025
Ik bevind mij in een wachtkamer. Hoeveel uren van ons leven brengen we door in wachtkamers? En dan heb ik het nog niet eens over de onzichtbare wachtkamers: het wachten op een uitslag, een beoordeling .... Ik kan er talloze opnoemen, maar laat dat aan de lezer. Een groot deel van ons leven wachten we. Het ene wachten is draaglijker dan het andere, het ene korter dan het andere ....
door Marieke Waterlander 27 juni 2025
Zomaar een verjaardagscadeau voor een vriend of een collega in vredestijd. In Oekraïne vind je de echte mannencadeaus in de jachtwinkel. Geweren in alle soorten en maten met lasergeleide systemen en infraroodkijkers. Maar ook picknickmanden met kristallen glazen om tijdens de jacht een wodka-toast uit te brengen. En natuurlijk kleding. Jachtkleding mag geen geluid maken als je beweegt.
door Marieke Waterlander 10 juni 2025
De dolfijn zwom met hen mee, de haven uit. Hij, of was het een zij, leek hun zeilboot geadopteerd te hebben. Het was de proefvaart van hun nieuwe boot. Henriëtte voelde zich schuldig naar al die mensen die met hun kinderen naar de haven waren gekomen om naar het dier te kijken. Een van de weinige uitjes die nog toegestaan waren.
door Marieke Waterlander 29 mei 2025
De maanden dat we gescheiden leefden fietsten we veel alleen. Ik door de bollenvelden op mijn racefiets en hij rond Kiev op de mountainbike.
door Marieke Waterlander 19 mei 2025
Het was nog te vroeg en ik had geen idee waar het allemaal naar toe ging. Na de eerste gedwongen scheiding door de lockdowns en gesloten grenzen begonnen we opnieuw met ons leven samen in Kiev. Als je de juiste connecties had dan kon er van alles, ondanks de lockdown. Restaurants en clubs waren open, soms via de achteringang. Er waren jachtpartijen. Het was vooral een mannenparadijs met veel toys for boys.
door Marieke Waterlander 14 mei 2025
Regelmatig wordt mij gevraagd waarom ik ben gaan schrijven. Ik wil iets vertellen over wat ik heb gezien. Ik ben in situaties en plaatsen geweest die mij een ander inzicht gaven dan het gangbare op actuele zaken waarover veel wordt geschreven en gepraat. Meer dan eens bekruipt mij een gevoel van de mensen moesten eens weten...
door Marieke Waterlander 11 mei 2025
Wat een heerlijke moederdag! Zonovergoten. Ik werd verrast door mijn dochter, man en vriendje met een heerlijk ochtendje varen op de Kralingse Plas. Een andere dochter zit met haar vriendje helaas ver weg op de Oceaan bij Bermuda en moest ons kalme sloeptochtje missen. Hopelijk wordt hun overtocht straks net zo rustig.
door Marieke Waterlander 5 mei 2025
Mijn laatste blog is van vier jaar geleden. Waarom was ik gestopt? Ik was niet gestopt met schrijven. Ik schreef mijn eerste boek, onder een alias. En ik hield een dagboek bij van de bizarre tijd waarin ik leefde. Oekraïne, lockdowns, complotten en complottheoriën. Ik stopte met bloggen omdat ik de gebeurtenissen in Kiev nog niet kon duiden. Het was te vroeg en wellicht ook te gevaarlijk om te blijven publiceren.
A woman in a black coat and scarf is smiling.
door Mariek Waterlander 7 juni 2020
Na een paar dagen genieten van Hollandse lente was het moment aangebroken van Paulettes verhuizing naar Rotterdam. Verhuizen en warm weer is, in tegenstelling tot wat je zou denken, een prima combinatie: alles open en gaan. En tussendoor terrasje pakken bij Dudok. Rotterdam ontwaakt uit lockdown en het is prachtig weer. De stad bruist weer.
Show More